مارینا تسوتایوا سال های بعد از مرگ مادرش در خاطرات روزانه ش این طوری توصیفش میکنه.
روح شکنجه شده اش در میان ما به زندگی ادامه داد. همه ی چیزی که پنهان کرده بود ما در خود نمایان کردیم. شور و اشتیاق او به فریادی در درون ما تبدیل شد.